Συμμετοχή των γυναικών στο τραπεζικό συνδικαλιστικό κίνημα

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Λίγες μέρες πριν την έναρξη του 27ου συνεδρίου του Κλάδου, οι γυναίκες συνδικαλίστριες του χώρου, αγωνιούμε και προβληματιζόμαστε, για άλλη μια φορά, για τον μικρό αριθμό γυναικών που θα παρευρεθούν στο συνέδριο μας.

Η επιδίωξη μας που εδώ και πολλά χρόνια για περισσότερες γυναίκες στα σωματεία και στην ΟΤΟΕ, ήταν και εξακολουθεί να είναι μια αδήριτη αναγκαιότητα. Είναι η αυτονόητη ενεργή συμμετοχή όλων των μελών στην ανάπτυξη του σ.κ.

Είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για την υπέρβαση της κρίσης, για να διαπεράσει τη στρατηγική του σ.κ. μια νέα γυναικεία αντίληψη.

Οι γυναίκες εξ' αιτίας των κοινωνικών καθυστερήσεων και του εξαρτημένου χαρακτήρα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, άργησαν να μπουν στην αγορά εργασίας και όταν μπήκαν αυτό έγινε για να καλυφθούν ανάγκες τρέχουσας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής σαν συμπληρωματική εργατική δύναμη.

Το συνδικαλιστικό κίνημα ασχολήθηκε με ειδικά αιτήματα που αφορούσαν τα προβλήματα των γυναικών. Έχει στο ενεργητικό του πολλές και μεγάλες κατακτήσεις κυρίως σχετικά με το ωράριο και τη μητρότητα. Αυτά τα αιτήματα επέδρασαν θετικά στο να βελτιωθεί γενικά το κλίμα, να διεκδικηθούν άδειες, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, προστασία από ανθυγιεινούς παράγοντες κ.λ.π.

Πρόκειται αναμφίβολα για αιτήματα σπουδαία, όμως προσεγγίζουν το ζήτημα σε μια προσπάθεια διευκόλυνσης της εργαζόμενης να ανταποκριθεί καλύτερα στα πολλαπλά της καθήκοντα, συντηρούν τον παραδοσιακό γυναικείο ρόλο, δεν θέτουν προϋποθέσεις για την αλλαγή της κοινωνικής θέσης της γυναίκας.

Ο άνισος καταμερισμός των υποχρεώσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, η αναπαραγωγή των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων, οι σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνονται, η χαμηλότερη αμοιβή των γυναικών, συνέβαλαν στην αναπαραγωγή στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος της αναχρονιστικής, συντηρητικής αντίληψης για το δεύτερο ρόλο της γυναίκας στην εργασία και κατά συνέπεια στην κοινωνία.

Το αυτονόητο για το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν να εργαστεί για τα προβλήματα των εργαζομένων γυναικών με στόχο την μαζικοποιήσει, την ενίσχυση, την ενότητα του κινήματος.

Τη σημασία της ανάδειξης της ισότητας ως πανανθρώπινης αξίας δεν μπόρεσε να τη συλλάβει, ούτε κατά συνέπεια να την ενσωματώσει στην πολιτική του.

Αυτό γίνεται φανερό και στα κείμενα (στις διατυπώσεις - διακηρύξεις - αποφάσεις συνεδρίων) και στην καθημερινή πρακτική του συνδικαλιστικού κινήματος ακόμα και τη δεκαετία του '80. Υπάρχει μια διαφορά στην προσέγγιση του ζητήματος στη δεκαετία του '90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κύρια σε σχέση με τις διατυπώσεις στα διάφορα κείμενα και τις αποφάσεις. Η διαφορά αυτή ασκεί, με δυσκολία, μια κάποια επίδραση και στην πρακτική, και οφείλεται στην ανάδειξη συνδικαλιστριών στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, που έχουν και φεμινιστική αντίληψη.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ

Η συμμετοχή των γυναικών στα Δ.Σ. των συλλόγων και στα όργανα της Ομοσπονδίας, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για τη θέση που επιφύλαξε το σ.κ. για τις γυναίκες.

Η εικόνα είναι απαράδεκτη.

Οι δείκτες συμμετοχής των συνδικαλιστριών στα όργανα πέφτουν συνεχώς, ενώ ο αριθμός στη δύναμη των σωματείων αυξάνει. Υπάρχει δηλαδή πλήρης αναντιστοιχεία ανάμεσα στη συμμετοχή των γυναικών στη βάση και στην κορυφή.

Όσο πιο ανώτερο και αποφασιστικό είναι το όργανο, τόσο μικρότερη και η συμμετοχή των γυναικών.

Σήμερα, στους Συλλόγους που συγκροτούν την Ο.Τ.Ο.Ε. οι εκλεγμένες γυναίκες είναι γύρω στις 30.

Στο Γενικό Συμβούλιο της Ο.Τ.Ο.Ε. στους 75 συμβούλους μόνο 5 είναι γυναίκες.

Στην Εκτελεστική Γραμματεία της Ο.Τ.Ο.Ε. στα 15 μέλη μόνο 1 είναι γυναίκα.

Και τέλος στο Συνέδριο όπου θα συμμετέχουν πάνω από 635 σύνεδροι μόνο 116 είναι οι γυναίκες.

Βεβαίως αναφερόμαστε σε έναν κλάδο που οι εργαζόμενες γυναίκες είναι πάνω από το 48% και οι οποίες είναι θετικά προσανατολισμένες απέναντι στο σ.κ. Αυτό σημαίνει ότι λόγοι ανεξάρτητοι από τη θέληση τους τις κρατούν μακριά από τα σωματεία.

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει

Πώς να διατυπώσουμε την αγωνία των γυναικών στο αίτημα τις συμμετοχής τους

Ποια μπορούν να είναι τα ΘΕΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ για την ενίσχυση αυτής της συμμετοχής στα όργανα και στη δράση του τραπεζοϋπαλληλικού κινήματος.

- Η εκπαίδευση των γυναικών σε σεμινάρια συνδικαλιστικού περιεχομένου που θα βοηθήσουν στην συνολική παρουσία τους στο σ.κ.

- Σε σεμινάρια θεσμικού και Νομικού περιεχομένου ώστε να γνωρίζουν πλήρως τα δικαιώματα τους για ίσες ευκαιρίες στη δουλειά, στην αμοιβή, στην υπηρεσιακή εξέλιξη.

- Η διοίκηση της Ομοσπονδίας κάθε χρόνο να εκδίδει έκθεση θετικών μέτρων για τα σωματεία, με στόχο τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών

- Και τέλος σαν βραχυπρόθεσμο μέτρο να αποφασιστεί η Αναλογική Εκπροσώπηση των γυναικών σ' όλα τα όργανα του Κλάδου.