Παρέμβαση της Γραμ. Ισότητας Σ. Κάντα, στην Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Της UNI Europa.
Σοφία Κάντα
Γραμματέας Ισότητας OTOE-
Παρέμβαση
Στην Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Της UNIEuropa,
Τουλούζη 3-5/10/2011
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Έχετε μπροστά σας ένα από τα πειραματόζωα για την εφαρμογή των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε μία Ευρωπαϊκή χώρα:μία Ελληνίδα εργαζομένη.
Κάθε τρίμηνο και με την επίκληση της οικονομικής κρίσης και του κινδύνου για την ευρωζώνη, μας πληροφορούν ότι τίποτε δεν ισχύει, κανένα συμβατικό δικαίωμα δεν είναι αποδεκτό, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις ουσιαστικά καταργούνται.
Το μοντέλο απλό και κυνικά βάρβαρο. Οδηγούμαστε βίαια σε μία χώρα όπου η φτώχια θα κυριαρχεί, οι συντάξεις δεν θα επαρκούν, εργατικά δικαιώματα θα έχουν ισοπεδωθεί, τα συστήματα πρόνοιας, παιδείας δεν θα καλύπτουν τα στοιχειώδη, τα συνδικάτα αποδυναμωμένα δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν, οι εργαζόμενοι θα ζουν μέσα σε ένα καθεστώς πλήρους ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και σε εμάς αν το έλεγαν πριν από 2 χρόνια θα φάνταζε απλά ως μία απειλή από το μέλλον.
Σήμερα είναι το αμείλικτο παρόν.
Μερικοί θα πουν. Εντάξει άσχημα είναι, αλλά ας πληρώσουν και οι Έλληνες τις αδυναμίες, τα λάθη, τις σπατάλες ετών.
Είναι πραγματικότητα ότι το ελληνικό κράτος -και όχι βέβαια οι Έλληνες εργαζόμενοι- οικοδόμησε ένα μοντέλο πλαστής ευημερίας και στρεβλής ανάπτυξης στηριγμένο στον υπερδανεισμό. Μία κυριολεκτική «φούσκα», που έσκασε απότομα.
Αυτό είναι αναγκαίο να αλλάξει και εμείς είμαστε οι πρώτοι που το παλεύουμε.
Όμως, έχουμε σκεφθεί τι θα γίνει, αν συνειδητά η σιωπηρά, αποδεχθούμε το ότι η Ελλάδα θα γίνει η « Ιφιγένεια της Ευρώπης», πιστεύοντας ότι έτσι οι υπόλοιποι θα φθάσουν ευκολότερα στο στόχο τους;
Έχουμε σκεφθεί, ότι αν σε μία χώρα της ευρωζώνης, καταστραφεί σε χρόνο μηδέν το, ευρωπαϊκού τύπου, κοινωνικό μοντέλο της και αντικατασταθεί από την εργασιακή και κοινωνική ζούγκλα, τι αρνητικό προηγούμενο δημιουργείται;
Έχουμε σκεφθεί πως η Ελλάδα γίνεται ο ¨Δούρειος Ίππος¨ για την εφαρμογή ανάλογων πειραμάτων, στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία, (που ήδη εν μέρει εξελίσσονται) και μετά και στις χώρες που σήμερα νομίζουμε ότι είναι ασφαλείς, ότι κανείς δεν θα πειράξει το μοντέλο της κοινωνικής ισορροπίας και της ευημερίας τους;
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Τα ελληνικά συνδικάτα δίνουν και θα συνεχίσουν να δίνουν τον δικό τους αγώνα με ένα διπλό στόχο.
Να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας για μία αξιοπρεπή κοινωνία που χρόνια αγωνιστήκαμε, όλοι μαζί, για να οικοδομήσουμε.
Αλλά δεν περιοριζόμαστε μόνο στην «άμυνα» . Στόχος μας είναι να μην αφήσουμε τον αγανακτισμένο εργαζόμενο να αισθανθεί μόνος και ανασφαλής . Να αισθανθεί ότι «τίποτα δεν γίνεται» και δεν μένουν παρά οι ανεξέλεγκτες συγκρούσεις, η τυφλή βία, ή ακόμα χειρότερα, η υποταγή και η ατομική λύση.
Μια κοινωνία με τέτοια χαρακτηριστικά δεν μας ταιριάζει, ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ.
Εμείς θέλουμε την συλλογικότητα και την ειρηνική μαζική δράση.
Μας ενδιαφέρει να αποδείξουμε, ότι μπορεί να υπάρξει ένα μοντέλο εξυγίανσης της οικονομίας και ανάπτυξης, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ και αποδεκτό. Ότι οι θυσίες για να μείνουμε στην ευρωζώνη αφορούν επί τέλους και τους οικονομικά ισχυρούς, ότι η ανταγωνιστικότητα στηρίζεται όχι στην ισοπέδωση μας, αλλά σε βαθιές αλλαγές στο κράτος, στο φορολογικό σύστημα, στην τεχνολογία, στον κοινωνικό διάλογο που εξασφαλίζει την στράτευση και την συνεργασία όλων.
Ότι ο ΑΓΩΝΑΣ μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτόν τον στόχο.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Αυτή η μάχη που δίνουμε, αφορά όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Είναι μία μάχη ίσως μακρινή για μερικούς, αλλά κρίσιμη για το μέλλον όλων μας.
Ας αποφασίσουμε λοιπόν, σ αυτό το συνέδριο, τις μορφές της κοινής δράσης, σε εθνικό και κυρίως σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Σ' αυτές τις κρίσιμες στιγμές, που η Ευρωπαϊκή Ένωση φαντάζει δυστυχώς πολύ λίγη και πολύ αδύναμη, που οι «αγορές» δείχνουν τα δόντια τους, που οι δυνάμεις της κερδοσκοπίας επιχειρούν να συντρίψουν την πολιτική, τα έθνη, τα κράτη, τους λαούς, τα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, που επί δεκαετίες δημιουργήσαμε,
η απάντησή-μας είναι μόνο ΜΙΑ,
ΔΕΝ θα τους αφήσουμε να κυριαρχήσουν.
Μπορούμε να υπερασπίσουμε και να επιβάλλουμε το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο.
Μπορούμε αν αποφασίσουμε ότι ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, που αφορά όλους μας και κάθε μάχη που δίνεται σε μία χώρα είναι Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΧΗ.
Μπορούμε αν αποφασίσουμε ότι κάνουμε προτεραιότητά-μας και παρεμβαίνουμε ενεργά για :
-την ενημέρωση των εργαζομένων, των παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων, των Κυβερνήσεων της κάθε χώρας
-την στήριξη των θέσεων μας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Ευρωκοινοβούλιο και σε όλα ταόργανα της ΕΕ.
Το μήνυμα εκατοντάδων Ευρωπαίων εργαζομένων πρέπει να υψωθεί δυνατά, αποφασιστικά.
Μία βοή που θα αισθανθούν όλοι, εχθροί και φίλοι.
Γιατί εμείς οι εργαζόμενοι, ΔΕΝ είμαστε ούτε τεμπέληδες, ούτε βολεμένοι, ούτε ανεύθυνοι,
Είμαστε η καρδιά της Ευρώπης,
Αυτοί που δημιουργήσαμε και δημιουργούμε την ανάπτυξη, την ευημερία και τις σύγχρονες κοινωνίες της.
Ας κάνουμε λοιπόν ΠΡΑΞΗ μία « αληθινή ειρηνική εξέγερση» και μία αντίσταση, στις πολιτικές αυτές, που παρουσιάζουν ως μοναδική προοπτική για τους εργαζόμενους και ειδικά για τους νέους, την μαζική κατανάλωση, την περιφρόνηση για τους αδύναμους, την αδιαφορία για τον πολιτισμό, την γενικευμένη αμνησία και τον ξέφρενο ανταγωνισμό όλων εναντίων όλων.
Για εκείνους και εκείνες, που θα φτιάξουν τον 21ο αιώνα, για όλους εμάς,
επιτρέψτε μου να δανειστώ μια φράση που περικλείει την σχεδόν ενός αιώνα πείρα, του συμβόλου της γαλλικής αντίστασης, StephaneHessel :
«ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ».
Ευχαριστώ πολύ.
